سفتریاکسون با اتصال به پروتئین های متصل شونده به پنی سیلین، سنتز دیواره سلولی را مهار می کند. این آنتی بیوتیک یک سفالوسپورین است که تمایل بالایی به pH اسیدی و یون های کلرید دارد. سفتریاکسون علیه بسیاری از باکتری های گرم منفی و گرم مثبت مانند انتروکوک فکالیس، کلستریدیوم دیفیسیل، استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) فعال است. سفتریاکسون همچنین در برابر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و مایکوباکتریوم آویم کمپلکس فعال است. سفتریاکسون ویژگی های کینتیکی خاصی دارد که در کاربردهای صنعتی برای تعیین کردن وزن یک مولکولی یک مولکول ناشناخته یا اندازه گیری ویسکوزیته مفید است.