با گذشت زمان و تولید مقدار بیشتری EPS توسط میکروب های داخل بیوفیلم، شبکه داخل بیوفیلم ضخیم تر و پیچیده تر می شود. همین مساله باعث مقاومت بیوفیلم درمقابل مواد و روش های به کار رفته برای پاک کردن و از بین بردن آن می شود. هرچه بیوفیلم مقاوم تر شود، یا باید از غلظت های بالاتری از مواد شیمیایی (بیوساید) برای از بین بردن آن استفاده کرد و یا روش های فیزیکی مهاجمتری برای پاک کردن آن به کار برد. چنین تلاش هایی نه تنها باعث بالا رفتن هنگفت هزینه های نگهداری تاسیسات می شود، بلکه می تواند با آسیب رساندن به آن تاسیسات، منجر به تبعات اقتصادی جبران ناپذیری شود. مهمتر اینکه، اگر تمام این روش های سنگین و پرهزینه در مراحل ابتدایی تشکیل بیوفیلم انجام نشود، معمولا بخش کوچکی از بیوفیلم سالم باقی می ماند و می تواند دوباره با سرعت و حجم بالایی گسترش یابد. در واقع اثرات و مشکلات مربوط به بیوفیلم ها در خیلی از مواقع، بلافاصله پس از تشکیل بیوفیلم بر روی سطوح آغاز می شوند. بنابراین، شناسایی هرچه زودتر بیوفیلم ها در تاسیسات صنایع مختلف، امری ضروری برای مقابله موثر و کم هزینه با آن محسوب می شود.